ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ


Ο καλύτερος τρόπος για να αξιολογείς μια ηγεσία είναι να διερωτάσαι τι σφάλματα είναι ικανοί να κάνουν.

Karl Raimund Popper,1902-1994,Αγγλοαυστριακός φιλόσοφος



"Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας."

Μια ευχάριστη ασχολία της νεολαίας από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα είναι η ανατροπή του κατεστημένου και η κατεδάφιση των διεφθαρμένων θεσμών και προσώπων. Έτσι λοιπόν και για εμάς αυτή είναι η ευχαρίστησή μας και η πιο δημιουργική μας ασχολία. Κάθε πρόσωπο που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα ή ενδιαφέρεται για δημόσιο θώκο βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο των ανήσυχων νέων. Πρώτος λοιπόν και δικός μας στόχος είναι όλα τα λαμόγια του κατεστημένου που αυτοονομάζονται “δημοκράτες” και συμπεριφέρονται με ακραίο φασιστικό τρόπο και “οργουελιανές” μεθόδους. Ο σκοπός τους ήταν πάντοτε η παραπλάνηση των ψηφοφόρων και η κατάχρηση της εξουσίας. Γιατί τα λέμε όλα αυτά:

Το 2000 ο σημερινός «υπ’ατμόν» Πρωθυπουργός «Γιωργάκης» Παπανδρέου...




τότε Υπουργός Εξωτερικών (κατά παράβαση της εντολής του πατέρα του να μην τον κάνουν ποτε Υπουργό Εξωτερικών) έδωσε μια συνέντευξη στον Θωμά Σάρα, αρχισυντάκτη της Βορειο-Αμερικανικής Επιθεώρησης «Πατρίδες» και Πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά.
Αυτή η συνέντευξη θάφτηκε από τα ΜΜΕ σε συνεργασία φυσικά με το κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την συνεργασία κομμάτων και ΜΜΕ για την παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Οι κατά τόπους ανίκανοι και κοιμισμένοι κομματάρχες υπακούουν σε ό,τι βλακώδες και ανθελληνικό πεί ο αρχηγός τους. Πάνω απ’όλα είναι το κόμμα τους. Για να πάρετε μια μικρή γεύση των γεγονότων που διαδραματίζονται εν αγνοία του Ελληνικού λαού, χάρη στη σκόπιμη συγκάλυψη των κομμάτων και των κατεστημένων ΜΜΕ, σας παραθέτουμε αυτούσια αποσπάσματα από το άρθρο του Θωμά Σάρα στο οποίο εξιστορεί τη δράση και τις απόψεις του “Γιωργάκη” Παπανδρέου για τα εθνικά μας θέματα.

Θωμάς Σάρας:
“Το 1999 πραγματοποιήθηκε στο Τορόντο του Καναδά η ετήσια σύνοδος της πολιτικής ηγεσίας των μελών του ΝΑΤΟ.

Οι εργασίες εκείνης της συνόδου πραγματοποιήθηκαν στο συνεδριακό κέντρο του Μέτρο Τορόντο με συμμετοχή των Υπουργών Άμυνας όλων των χωρών μελών. Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο Άκης Τσοχατζόπουλος, Υπουργός Άμυνας, επικεφαλής μιας μικρής αντιπροσωπείας και ένας σχετικά μεγάλος αριθμός δημοσιογράφων από την Αθήνα. Την ομάδα αυτή ενίσχυαν ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Καναδά Γιάννης Θωμόγλου και ο διευθυντής του γραφείου τύπου της πρεσβείας. Οι συζητήσεις εκείνες, για άλλη μια φορά, περιστράφηκαν γύρω από τις διαμορφώσεις στα Βαλκάνια. Οι πληροφορίες που είχα έλεγαν ότι η ελληνική αντιπροσωπεία βασικά συμφωνούσε με τις αποφάσεις χωρίς να εκδηλώσει καμία ουσιαστική αντίδραση στα σχέδια αυτά αλλαγής των συνόρων.

Οι εργασίες του συνεδρίου έκλεισαν με συνεντεύξεις τύπου των συμμετεχόντων μελών. Στην συνέντευξη της Ελληνικής αντιπροσωπείας, ο Υπουργός αρκέστηκε να δηλώσει ότι όλα πήγαν καλά και ότι η Ελλάδα έφευγε κερδισμένη από την σύνοδο. Ακολούθησε η συνέντευξη τύπου της αντιπροσωπείας των ΗΠΑ της οποίας προΐστατο ο Υπουργός Άμυνας Δαβίδ Κοχέν.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους ο Αμερικανός πολιτικός τόνισε ότι οι εργασίες πήγαν πολύ καλά και ότι ο ίδιος ήταν πραγματικά ενθουσιασμένος για την συνεργασία και κατανόηση που επέδειξαν όλα τα μέλη.

Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια των ερωτήσεων βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τον ομιλητή πως είναι δυνατόν να μιλά για “συνεργασία και κατανόηση”, ενώ την ίδια ώρα οι ειδήσεις ανέφεραν ότι αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας της Τουρκίας παραβίαζαν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, καθώς επίσης ότι μόλις πρόσφατα οι δύο χώρες μέλη της συμμαχίας, ήλθαν τόσο κοντά στο πόλεμο εξ αιτίας ορισμένων ελληνικών βραχονησίδων που διεκδικούσε η “σύμμαχος της Ελλάδας, Τουρκία.”

“Έχεις δίκιο,” συμφώνησε με τα λόγια μου ο Αμερικανός αξιωματούχος της κυβέρνησης Κλίντον, “εδώ έχουμε πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που πιστεύω ότι τελικά είμαστε στο σημείο επίλυσης του, καθώς η Ελληνική πλευρά αποδέχεται ορισμένους συμβιβασμούς ικανοποίησης αιτημάτων της Τουρκίας, παραιτούμενη για τον σκοπό αυτόν δικαιωμάτων της προς όφελος της εδραίωσης της ειρήνης και καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών. Αυτή είναι μια υποχρέωση που ανέλαβε η ελληνική πλευρά και πιστεύω ότι σύντομα το θέμα αυτό θα έχει τακτοποιηθεί.” Κατά σύμπτωση μερικές εβδομάδες αργότερα επισκέφθηκε το Τορόντο ο Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη, Γιώργος Παπανδρέου.

Δόθηκε συνέντευξη στα ομογενειακά ΜΜΕ, σε κεντρικό ξενοδοχείο του Τορόντο. Όταν κάποια στιγμή μου δόθηκε ο λόγος ανάφερα στον Υπουργό τους ισχυρισμούς των Αμερικανών υπευθύνων και τον ρώτησα εάν πραγματικά συμφωνεί μαζί τους. “Για του λόγου του αληθές”, τόνισα, “επικαλούμαι και την μαρτυρία του Πρέσβη σας στο Τορόντο ο οποίος ήταν παρών και άκουσε αυτά που ειπώθηκαν”, και του έδειξα τον παρακαθήμενό του Γιάννη Θωμόγλου, Πρέσβη της Ελλάδας στην Οτάβα. Ο υπουργός αφού με άκουσε, απάντησε:

“ Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης

λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια

ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην

μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης

κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας.”

Έμεινα με το στόμα ανοικτό από την απάντηση του Υπουργού. Ήταν η πρώτη φορά στα σαράντα χρόνια της δημοσιογραφικής μου εμπειρίας που δεχόμουν την επιβεβαίωση των πληροφοριών μου από το πλέον υπεύθυνο στόμα, τον υπουργό εξωτερικών υποθέσεων της Ελλάδας. Σύμφωνα με τους διεθνώς αναγνωρισμένους κανόνες ρώτησα τον Υπουργό εάν είχε ενημερωθεί και συμφωνούσε μαζί του ο Ελληνικός λαός στον οποίο ανήκει η υπό διαπραγμάτευση γη. Δυστυχώς ο τελευταίος δεν πρόλαβε να απαντήσει καθώς έγινε παρεμβολή από τον γραμματέα τύπου του υπουργού και μου ζητήθηκε να αρκεσθώ μόνο σε μία ερώτηση, “προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία ερωτήσεων και στους υπόλοιπους εκδότες των παροικιακών εντύπων”.(Σ.Σ:Ηθελαν να προλάβουν και να συγκαλύψουν τυχόν νέες απίστευτες δηλώσεις). Κάτω από αυτές τις συνθήκες υποχρεώθηκα από σεβασμό στο αξίωμα του επισκέπτη να σιωπήσω, χωρίς ωστόσο να μου ξαναδοθεί ο λόγος, ακόμα και όταν η συζήτηση τους στράφηκε στα περί “ανέμων και υδάτων”. Όταν στο τέλος εκείνης της συνέντευξης σηκωθήκαμε για να φύγουμε, με πλησίασε ο υπουργός και δίνοντας μου το χέρι του για την αποχαιρετιστήρια χειραψία με ρώτησε εάν και κατά πόσον ικανοποιήθηκα με την απάντησή του.(σ.σ. πραγματική ΙΔΙΟΦΥΪΑ ο Γιωργάκης- δεν έχει συναίσθηση του τι είπε)
Του απάντησα: «…γνώριζα την απάντησή σου εδώ και χρόνια…απλώς σήμερα επιβεβαίωσες και εσύ με αυτά που είπες εκείνα που γράφω”, και πρόσθεσα, “υπήρξα οπαδός συνεργάτης του παππού σου και πραγματικά αισθάνομαι θλίψη για τις πολιτικές πρακτικές των απογόνων του σπουδαίου εκείνου άνδρα της ελληνικής δημοκρατίας. Σου υπόσχομαι κ. Υπουργέ να αγωνισθώ ενάντια σε αυτά σου τα σχέδια και την πολιτική σου με όλες τις δυνάμεις τόσο τις δικές μου όσο και της επιθεώρησης, ώστε να ενημερωθεί ο Ελληνικός λαός για τις πραγματικές σας προθέσεις (Σ.Σ:όπως βλέπετε μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός δεν ενημερώθηκε). Επειδή μεταξύ άλλων πιστεύω ότι η εκλογή σου στο κοινοβούλιο των Ελλήνων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως δικαίωμα εκποίησης της χώρας (πραγματικά ο δημοσιογράφος αυτός έχει… «κότσια») ” Στο σημείο αυτό θα ήθελα να προσθέσω ότι η όλη στιχομυθία στην οποία αναφέρθηκα υπήρξε ανοικτή και την άκουσαν όλοι όσοι βρισκόταν μέσα στην αίθουσα, παρ’ όλα αυτά κανένας των εκπροσώπων των ομογενειακών ΜΜΕ δεν θέλησε έστω και να σχολιάσει τις πολιτικές δηλώσεις του επισκέπτη.

Η μοναδική φωνή που αναφέρθηκε σε αυτές ήταν και πάλι η επιθεώρηση “Πατρίδες”.


Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα την οποία προσπάθησαν με κάθε θυσία να κρύψουν από τον Έλληνα πολίτη και ψηφοφόρο όλοι εκείνοι που υποτίθεται έταξαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του. Δύο μέρες αργότερα συναντήθηκα, τυχαία, με τον πρέσβη Γιάννη Θωμόγλου. “Τι κεραυνός ήταν αυτός πάλι Θωμά μου”, μου είπε, “ στην κυριολεξία κώλυσες στο τοίχο έναν υπουργό εξωτερικών, πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν επιτρέπονται”. “Κάνεις λάθος”, του απάντησα, “ πέρασαν πλέον οι εποχές που πουλούσατε τον Ελληνισμό κατά το δοκούν.

Εμείς λοιπόν οι νέοι είμαστε της «γραμμής» αυτού του δημοσιογράφου. Είμαστε αγύριστα κεφάλια. Φυσικά δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε ότι οι κομματάρχες δεν θα συγκινηθούν καθόλου γιατί είναι διεφθαρμένοι μέχρι το κόκκαλο. Εχουν την ονομαζόμενη «κομματική διαφθορά».Μπορεί να μην παίρνουν χρήματα, όπως κάποιοι άλλοι. Αλλά τελικά τι είναι χειρότερο; Το να πλουτίσεις από δημόσιο χρήμα ή το να παραπληροφορείς συστηματικά τον ελληνικό λαό;

Υ.Γ: Επειδή η συνέντευξη ήταν πράγματι απίστευτη, επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με τον κ. Σάρα που είναι αρχισυντάκτης της Βορειο-Αμερικανικής Επιθεώρησης «Πατρίδες» και Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Συντακτών του Ξενόγλωσσου Τύπου του Καναδά, και μας επιβεβαίωσε τη γνησιότητα της συνέντευξης. Μας είπε ακόμη ότι η συνέντευξη ήταν ανοικτή και μπροστά βρίσκοταν όταν ρωτήθηκε από τον κ. Σάρα ο Παπανδρέου και άλλοι δημοσιογράφοι, πρέσβεις, Υπουργοί.
Φυσικά δεν χρειάζεται να σας πούμε για τον πόλεμο «λάσπης» που δέχτηκε μετά την δημοσιοποίηση της συνέντευξης, από την «Δημοκρατική» παράταξη του ΠΑΣΟΚ. Το φαντάζεστε μόνοι σας.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟΝ ΘΩΜΑ ΣΑΡΑ



Αρης Ηλίας

Δημήτρης Παπαδόπουλος

Βλαδίμηρος Τρύφωνας

Γιάννης Κουτσούρης

Τάσος Σαλβάνος



Δεν υπάρχουν σχόλια: